คิดเด็ดดาวดวงนั้น ... ฝันไกลโพ้น
จึงดับความอ่อนโยน ... ณ โพ้นฝัน
จะทะยานหาญกล้าคว้าดาวพลัน
อัตตาฉัน ช่างใหญ่โต ... โอ้ คับฟ้า
สร้างสะพานสานแรงใจด้วยหมายมุ่ง
อยากจะรุ่งเรืองตระการอยากมีค่า
อยากโดดเด่นเป็นดาวเรือง เฟื่องบุญญา
หลอมตัวตน จนแกร่งกล้า ด้วยท้าทาย
ขัดแข้งขาอุปสรรคอย่างหนักหน่วง
เพื่อโชติช่วงเจิดจ้ามากความหมาย
ห้ามดาวใดแข่งรัศมีแจ่มประกาย
ข้าจะฉายแสงข่ม ... ให้ล้มลง
ดาวดวงใหม่ฉายแวว ... แล้ววันนี้
อัตตาที่สุดใหญ่ยังใหลหลง
จะดับดาวดวงใหม่ให้ดับปลง
ข้าย่อมคงเด่นตระการ ... เพียงผู้เดียว
ดาวดาวใหม่ ใสสะอาด ปราศปนเปื้อน
งามเสมือนขัดเกลาทุกเงาเสี้ยว
แสงสะท้อนอ่อนหวานประสานเกลียว
ย่อมคล้องเกี่ยวทุกดวงใจให้ตรึงตรา
ดาวดวงเก่าเฉาแรง ... เคยแกร่งนัก
เจ็บใจหนักร้อนรุ่มแทบคลุ้มบ้า
ยิ่งตัวตนใหญ่ประดับคับอัตตา
ยิ่งคับฟ้าคับโลก ... ยิ่งโศกครอง
จงฝันใฝ่ อย่าไขว่ฝัน เกินขวนขวาย
ด้วยจะกลายสร้างตัวตนจนขัดข้อง
ฟ้าย่อมวางทางของเรา เข้าครรลอง
ปรับให้คล้องกับจังหวะ ... จะงดงาม.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น