เหนื่อยไหม

เหนื่อยไหม

เห็นน้ำตาของเธอในวันนี้ ฉันเพื่อนซื้ของเธอทนไม่ไหว เฝ้ามองดูห่างห่างอย่างห่วงใย ยังไม่มีวันไหนเห็นรอยยิ้มเธอ อยากจะถามเขาดีที่ตรงไหน เธอจึงได้ยอมเขาอยู่เสมอ ตั้งแต่คบกันมายังไม่เจอ วันที่เธอหัวเราะอย่างจริงใจ เจอกี่ครั้งก็ยังมีเรื่องให้ปลอบ หาคำตอบทำให้เธอนั้นสดใส เหมือนหลอกลวงตัวเธออยู่ร่ำไป ตื่นได้ไหมออกมาจากฝันร้ายที จากนี้ไปไม่ต้องทนอีกได้ไหม ลาให้ไกลคนใจร้ายต้องหลบหนี ทนทำไมเมื่อเขานั้นไม่ดี ไม่เคยมีสักครั้งคอยห่วงใย มีแต่เรื่องให้เธอต้องเจ็บช้ำ คอยตอกย้ำให้เธอไม่สดใส มีความทุกข์มากมายอยู่ในใจ ขอได้ไหมรักตัวเองบ้างสักครา ยังมีใครหลายคนเป็นห่วงนัก อยากให้ผลักคนไม่ดีไม่ห่วงหา ผลักออกไปให้พ้นจากสายตา เริ่มต้นใหม่จะดีกว่าเลิกอ่อนแอ ไม่เหนื่อยบ้างหรืออย่างไรเป็นแบบนี้ อยากหลบลี้บ้างไหมรักษาแผล อยากให้เธอรู้สึกรักและแคร์ และเห็นแก่ตัวเองบ้างได้ไหมเธอ . . ความจริงใจมีไหมโลกใบนี้ ความจริงใจหรืออาจมีอยู่ที่นั่น แลเลื่อมลายกลางสายหมอกระลอกควัน ณ ที่ฉันแอบรักหมายใช่บางที ถามแบบนี้ฤดีกลับยิ่งสับสน ระหว่างคนหนหลังครั้งก่อนนี้ คอยดูแลและไถ่ถามทุกยามมี ว่ามิมีรักบ้างหรืออย่างไร ยังถามว่าคนดีมีกี่ฝัน และถามฉันว่าคนดีมีรักไหม รักนิยามท่ามสายหมอกและดอกไฟ ฝันยามไกลในนภาดูพร่าเลือน เป็นนกไฟในวันฝันลาลับ ดังฟ้าดับดาวลอยเดือนคล้อยเคลื่อน วันคนดีในฝันนั้นมาเยือน พร้อมถามเตือนเรื่องราวรักเฝ้าถักทอ รู้คราใดใจหม่นคนคนนั้น กับความฝันนกไพรวันใดหนอ ในวันที่ฝันไกลยังไม่พอ จึงแทบท้อทอใจฝันวันต่อวัน เธอถามว่าคนดีมีรักไหม ฉันถามใครต่อได้เล่าทุกเฝ้าฝัน หรือทิวาวารผ่านวานตะวัน ให้ถามจันทร์ยามพร่างหว่างราตรี อยากไถ่ถามนิยามกลับกับเธอบ้าง ยามอยู่ไกลใจว่างบ้างไหมนี่ แล้วรักละที่เคยหวังยังพอมี ในฤดีมีใครครองห้องใจยัง มีบางใครในรักถักบ้างไหม ในห้วงใจมีใครบ้างไหมหวัง ไยไม่กลับมารับห่วงในรวงรัง กลับคืนยังแดนฉันยังฝันรอ ..................... นกไฟ คนกุลา .